Του Αλέξανδρου Οικονόμου
Κάθισε στο Μεϊντάνι,
ο Μουφτής, το χαϊβάνι,
νάρθει ο ίδιος ο Μεμέτης
κι΄ ο Θεός ο Μουχαμέτης.
Τρέχει το μεγάλο ασκέρι,
για να φάει στο κιμέρι
και δυο – τρεις μαντραχαλάδες,
έτρεχαν στους μαχαλάδες.
Πατά ο Βεζίρης τον λουλά
και στο στόμα του κολλά,
το μακρύ το μαραφέτι
για ν΄ αλλάξει το κισμέτι.
Καθώς έξυνε την κούτρα,
του εξίνισαν τα μούτρα,
είδε νάρχεται ο κιμπάρις,
ο Καζίρ ο μαραζιάρης.
Ο πασάς μας κάνει κέφι
κι΄ η Γιουρλού του παίζει ντέφι,
ο καφές με καϊμάκι
και το ούζο καραφάκι.
Μα ο Σουλτάνος ο κιοτής,
έψαχνε το κατιτίς,
την Αϊσά για μπαλαμούτι
και για πλάκα το μπαρμπούτι.
Να ο Μπέης το χαϊβάνι,
ζήτησε τον μπεχλιβάνι,
να τον πάει στο μπαϊράμι,
να του φτιάξουν το κουρμπάνι.
Ήρθε ο Λελές ο μπουνταλάς
κι έπαιζε ο καρσιλαμάς,
μπαϊράκι στο μπακίρι,
χαβαλέ στο παραθύρι.
Φάε Μμεκίρ μου το γιαυρί
και θα ΄ ρθεί το μπουγιουρντί,
τόσα χρόνια στο κουρμπέτι,
τον Αλάχ το μουχαμέτι.
Άσπροι – μαύροι Τουρκαλάδες,
μας εβάλαν σε μπελάδες,
να τους πιάσεις απ΄ το χέρι,
να διαλύσεις το ασκέρι.
Πιάσε αρωματικά βοτάνια
κι όλων των ειδών τα τσάγια,
για να φτιάξουμε σερμπέτι,
στον νταή τον Καραμπέτη.
Άλλαξε η Γιουσέφ φουστάνι,
πρόβαλε στο μεϊντάνι,
τόσα χρόνια στο μπουγάζι
και ο κύρης ας φωνάζει.
Η Σακίρα φτιάνει φέσι
και ο Εμβέρ θα το φορέσει,
η Λεϊλά φτιάχνει κουρμπάνι,
για το γυιό της το τσογλάνι.
Όλοι αυτοί οι κερατάδες,
οι ψευτοπαλληκαράδες,
όλη μέρα πίνουν τσάι
και ρακί στους μαστραπάδες.
Μαλεμπί και χαρακίρι
για της Γγιούλεν το χατήρι,
ο Χατζής έχει σεκλέτια,
από τα πολλά τα ντέρτια,
η Σεϊντάν του τραγουδάει
και της παίζουνε τα ντέφια.
Κάτσε Τούρκο στο μεϊντάνι
για ν΄ ακούσεις το Κοράνι,
κάτσε Τούρκο στην αράδα
και θα πάρεις μια κουράδα.
«Ξέφυγε» όλη η Τουρκιά,
από την παλληκαριά,
τους γειτόνους κουλαντρίζει,
απειλεί και φοβερίζει.
Όλη η Τουρκιά φωνάζει
και τον ΕΡΝΤΟΓΑΝ τον κράζει,
τον ΑΚΑΡ έχει στην τσίτα,
για να έρθει κάποια νύχτα
και να πάρει τα νησιά μας,
να σκοτώσει τα παιδιά μας.
Μα εμείς, για να σας πω!
έχουμε Πρωθυπουργό!!
που του λέει νάρθει μέρα,
για να βλέπει πέρα ως πέρα,
τι θα πάρει, τι θ΄ αφήσει
και να δώσει και μπαξίσι.
